Nieuws / Blog

Miscanthus wordt in het voorjaar geplant en heeft een productieve levensduur van 15-20 jaar. De plant vormt rhizomen die elk jaar in maart/april nieuwe stengels produceren. Het eerste jaar bereiken de stengels tegen het einde van augustus een hoogte van 1-2 meter. Door de lagere temperaturen in de herfst vallen de bladeren af en worden de reserves van de plant opgeslagen in de rhizomen. In februari blijft enkel het opgedroogde bladloze riet over. De afgevallen bladeren composteren waardoor de vrijkomende voedingsstoffen door de nieuwe planten gebruikt worden. Het bladerdek onderdrukt de onkruidgroei in het voorjaar.
Het eerste jaar is de opbrengst beperkt en daarom wordt meestal niet geoogst. Vanaf het tweede jaar kan het gewas jaarlijks worden geoogst; de plant bereikt dan een hoogte van 3-3,5 m. Pas na ongeveer vijf jaar (afhankelijk van de groeiomstandigheden) wordt de opbrengst stabiel, omdat de plant tot dan veel energie gebruikt voor de ontwikkeling van zijn wortelstelsel.

Miscanthus heeft weinig bodemvereisten en kan dus aangeplant worden op onderbenutte terreinen. Het gewas groeit echter wel het best in een goed doorlaatbare, humusrijke leembodem met een goede waterhuishouding die snel opwarmt in het voorjaar zodat een lang groeiseizoen bereikt kan worden. Tijdens het groeiseizoen vereist de plant een neerslaghoeveelheid van 700-900 mm wat in België dus geen probleem vormt. Om een hoge en uniforme opbrengst te verkrijgen, is de waterbeschikbaarheid voor de keuze van het veld van groot belang. Miscanthus is gevoelig voor verdichte bodems en bodems met stagnerend water. Doordat in de winter geoogst wordt, zijn velden die gevoelig zijn voor wateroverlast niet geschikt voor de teelt. Het veld kan dan niet door de oogstmachines bereden worden en gebruik van zware machines bij natte omstandigheden kan bodemcompactie veroorzaken waardoor de wortelgroei verhinderd wordt. De optimale pH bedraagt 5.5-7.5; indien nodig kan het eerste jaar magnesium of calcium aan de bodem toegevoegd worden. (info: enerpedia)

De productie van miscanthus stopt in de herfst na het intreden van vorst. Tot dat moment is het gewas nog groen met veel blad aan de stengeltoppen. De hoeveelheid biomassa bedraagt dan meestal 20 à 25 ton DS/ha. Tijdens de winter gaan vrijwel alle bladeren en vele stengeltoppen verloren en bestaat het oogstproduct grotendeels uit gedroogde stengels. De verliezen tijdens de winterperiode variëren afhankelijk van de weersomstandigheden, maar kan gemiddeld op 30% worden gesteld. In de herfst kan dus aanzienlijk meer biomassa worden geoogst, maar het oogstproduct is vochtig (ca. 70% vocht). Tijdens de wintermaanden neemt het vochtgehalte sterk af.

Het vochtgehalte daalt tot minder dan 15% in het voorjaar, waardoor verder drogen van de oogst niet meer nodig is. De jaarlijkse droge stof opbrengst bedraagt dan 12-18 ton/ha. Ook de as- en mineraalinhoud verlagen tijdens de winter door het verlies van het mineraalrijke blad en door verplaatsing van de nutriënten naar de rhizomen. Zo bevat de oogst in het voorjaar minder kalium en chloor; dit zijn elementen die problemen kunnen veroorzaken bij de verbranding van de biomassa en ook een verlies betekenen voor de bodem.

Het lage vochtgehalte en de lage mineraalgehalten in het oogstproduct in het voorjaar zijn dus gunstig voor het verdere gebruik als groene grondstof of als brandstof.

Miscanthus geeft één van de hoogste rendementen biomassa per hectare en is goed aangepast aan onze gematigde regio’s. De opbrengst hangt vooral af van de kwaliteit van het plantenmateriaal, het bodemtype, de temperatuur, de aanwezigheid van water en de teeltzorg. De volgende cijfers zijn van toepassing op de teelt in Groot-Brittannië waarbij het gewas in een goed verlucht leembodem groeit.

Het eerste jaar wordt niet geoogst omdat de opbrengst nog te klein is. Eventueel kan wel geoogst worden, waarbij het verhakseld materiaal op het veld blijft liggen als mulch. Hierbij moet wel de kost voor oogsten gemaakt worden zonder een opbrengst te halen. Daarna kan jaarlijks geoogst worden, vanaf februari tot april.

Met het oog op verder gebruik van de miscanthussnippers als groene grondstof of als brandstof, is het beter om pas rond april te oogsten. Op die manier kan een lager vocht- en mineraalgehalte bereikt worden. Miscanthus wordt pas geoogst als het gewas tot een vochtgehalte van ongeveer 15% is opgedroogd tijdens de wintermaanden. Verder drogen van het oogstmateriaal is hierdoor niet meer nodig.
Miscanthus kan ofwel met een maïshakselaar ofwel met een maaier gevolgd door een balenpers geoogst worden. Deze laatste methode kan gebruikt worden wanneer compacter materiaal gewenst is. De meest gebruikelijke oogstmethode is die met een gewone maïshakselaar met kemperbek.

Er moeten scherpe messen gebruikt worden zodat homogeen hakselmateriaal van 2-3 cm verkregen wordt. Het relatief harde oogstmateriaal vereist een trage rijsnelheid (2-3 km/h). De hoogte van de maaibek moet zo laag mogelijk ingesteld worden om rendementsverlies te vermijden.  De oogst van miscanthus is heel volumineus (dichtheid van ~100 kg/m3), daarom is het van belang dat de afzetbedrijven dichtbij gesitueerd zijn zodat transportkosten en milieu-impact gereduceerd kunnen worden. Wanneer het oogstmateriaal in balen geperst wordt, kunnen de transportkosten verminderd worden alsook het volume voor stockage. Er kunnen zowel balen van snippers (vastgemaakt met een draad en eventueel met plastiek) als van de volledige stengels (zoals bij granen) gemaakt worden (eventueel met breker/hakmachine voor de balenpers om de stengels in te korten). De balen worden in een overdekte opslagruimte bewaard ofwel verpakt in plastic en buiten gestapeld.  (info: enerpedia)

De gehakselde Miscanthus moet gemalen worden door een Grinder of Hamermolen tot 4mm, daarna kan met een LM-Unit perfecte pellets geproduceerd worden voor verschillende doeleinden.

 De teelt van Miscanthus biedt voor de landbouwer verschillende voordelen;